بخش ایمنوهیستوشیمی و یا IHC

بخش ایمنوهیستوشیمی (Immunohistochemistry یا IHC) یکی از مهم‌ترین بخش‌های پاتولوژی و تشخیص بالینی در آزمایشگاه نیلو است که برای شناسایی و موقعیت‌یابی پروتئین‌ها، آنتی‌ژن‌ها یا سایر مولکول‌های خاص در سلول‌ها و بافت‌ها استفاده می‌شود.

این بخش ویژگی‌های خاصی دارد که برای ارائه نتایج دقیق و معتبر ضروری هستند و عبارتند از:

1. تجهیزات و ابزارها

• میکروسکوپ نوری با کیفیت بالا: برای مشاهده و تفسیر نتایج.
  
  
• اتوماسیون IHC: دستگاه‌هایی برای رنگ‌آمیزی خودکار که دقت و یکنواختی را افزایش می‌دهند.
  
  
• سیستم تهویه مناسب: برای کنترل بخارات مواد شیمیایی.
  
  
• فریزرهای اختصاصی: برای نگهداری آنتی‌بادی‌ها و مواد حساس به دما.
  
  
• فیکساسیون استاندارد: اغلب فرمالین 10% برای تثبیت نمونه‌های بافتی.
  
  
  

2. مواد مصرفی

• آنتی‌بادی‌های اولیه و ثانویه:
  
  
  • آنتی‌بادی اولیه: برای شناسایی آنتی‌ژن هدف.
    
    
  • آنتی‌بادی ثانویه: برای تقویت سیگنال و اتصال به سیستم آشکارساز.
    
    
    
• سیستم آشکارساز:
  
  
  • اغلب از آنزیم‌هایی مانند پراکسیداز (HRP) یا آلکالین فسفاتاز (AP) استفاده می‌شود.
    
    
    
• کروموژن‌ها:
  
  
  • DAB (Diaminobenzidine): رایج‌ترین کروموژن که رنگ قهوه‌ای تولید می‌کند.
    
    
  • Fast Red یا AEC: برای تولید رنگ‌های قرمز.
    
    
    
• بافرها: مانند PBS (Phosphate-Buffered Saline) برای شستشوی نمونه‌ها.
  
  
• رنگ‌آمیزی پس‌زمینه: مانند هماتوکسیلین برای تمایز بهتر ساختار بافتی.
  
  
  

3. مراحل کاری

• آماده‌سازی بافت:
  
  
  • برش‌های بافتی با ضخامت مناسب (اغلب 3-5 میکرومتر).
    
    
  • فیکساسیون دقیق برای حفظ ساختار و آنتی‌ژن‌ها.
    
    
    
• دیپارافین‌سازی و هیدراسیون:
  
  
  • حذف پارافین و آماده‌سازی نمونه برای رنگ‌آمیزی.
    
    
    
• بازیابی آنتی‌ژن:
  
  
  • استفاده از روش‌های گرمایی یا آنزیمی برای افزایش دسترسی آنتی‌ژن‌ها به آنتی‌بادی.
    
    
    
• انسداد غیراختصاصی:
  
  
  • کاهش باندهای غیراختصاصی با استفاده از سرم‌های بلاکر.
    
    
    
• اضافه کردن آنتی‌بادی اولیه و ثانویه.
  
  
• واکنش با کروموژن:
  
  
  • آشکارسازی آنتی‌ژن‌ها به‌صورت رنگ‌های قابل مشاهده.
    
    
    
• شستشو و تثبیت:
  
  
  • تمیز کردن و آماده‌سازی نهایی نمونه‌ها.
    
    
    

4. کنترل کیفیت

• کنترل مثبت و منفی:
  
  
  • استفاده از نمونه‌هایی با آنتی‌ژن شناخته‌شده (کنترل مثبت).
    
    
  • استفاده از نمونه بدون آنتی‌ژن یا حذف آنتی‌بادی اولیه (کنترل منفی).
    
    
    
• یکنواختی رنگ‌آمیزی: اطمینان از یکنواختی در رنگ‌آمیزی تمامی نمونه‌ها.
  
  
  
• کالیبراسیون دستگاه‌ها: نظارت منظم بر عملکرد تجهیزات.
  
  
  
• مستندسازی دقیق: ثبت مراحل انجام کار و نتایج برای بازبینی.
  
  
  

5. کاربردها

• تشخیص سرطان: شناسایی مارکرهای توموری مانند HER2، ER، PR، و Ki-67.
  
  
• افتراق سلول‌ها: تعیین منشاء سلول‌ها در تومورها.
  
  
• بیماری‌های عفونی: شناسایی آنتی‌ژن‌های مربوط به عوامل عفونی.
  
  
• تحقیقات علمی: مطالعه بیان پروتئین‌ها در بافت‌ها.
  
  
  

6. ویژگی‌های محیط کاری

• استریل بودن محیط: جلوگیری از آلودگی نمونه‌ها.
  
  
• نظم و ترتیب: دسترسی آسان به تمامی ابزارها و مواد.
  
  
• تهویه و ایمنی: رعایت استانداردهای ایمنی برای کار با مواد شیمیایی.
  
  
  

با رعایت این اصول، بخش ایمنوهیستوشیمی می‌تواند نقشی کلیدی در ارائه تشخیص‌های دقیق و کمک به درمان بیماران ایفا کند.