بررسی آماری 45 مورد منفی کاذب سندرم داون در پروتکل غربالگری سه ماهه اول طی سالهای 1394 تا 1395 و معرفی یک معیار جدید جهت (free BhCG MoM/PAPP-A MoM Ratio > 3.0) جهت افزایش کارایی تستهای غربالگری سه ماهه اول در منطقه خطر بینابین - می 2021

چکیده 

مقدمه:

غربالگری سندرم داون امروزه به بخش مهمی از مراقبت های پیش از زایمان تبدیل شده و در سراسر دنیا برای زنان باردار انجام م یپذیرد.

در این مطالعه به بررسی دقیق آماری 45 مورد منفی کاذب تس تهای غربالگری سه ماهه اول پرداخته شده است تا با دقت نمودن به بعضی از شاخصها دریافت که چه میزان از این موارد قابل تشخیص بوده و هر شاخص چه میزان قدرت تشخیص این پروتکل را تحت تأثیر قرار میدهد.

نوع و محل انجام مطالعه:

مطالعه حاضر مطالعه ای است گذشته نگر که بر روی 197 210 زن باردار ایرانی که در سه ماهه اول بارداری جهت انجام تست های غربالگری سندرم داون به آزمایشگاه خصوصی مرجع در تست های غربالگری دوران بارداری و یا آزمایشگاه های همکار این آزمایشگاه مراجعه کرده بودند انجام گرفته است.

تمامی این زنان باردار متعلق به شهر تهران، شهرک های اطراف و 20 استان مختلف از سراسر ایران بوده اند.

اهداف مطالعه:

اهداف اصلی مطالعه عبارتند از به دست آوردن میزان تأثیر هر شاخص در افزایش شاخص های آماری نظیر: نرخ تشخیص، نرخ اسکرین مثبت، نرخ منفی کاذب و OAPR.

روش انجام مطالعه:

تست غربالگری سه ماهه اول جهت تعیین ریسک اختلالات آنوپلوئیدی برای 197 210 نفر از زنان بارداری که از فروردین ماه 139 4 لغایت اسفند ماه 139 5 به آزمایشگاه خصوصی مرجع در تست های غربالگری دوران بارداری و یا آزمایشگاه های طرف قرارداد آزمایشگاه فوق در 20 استان مختلف از سراسر ایران مراجعه کرده بودند انجام گرفت.

6 الی 8 ماه بعد با بیماران تماس و داده های آماری مربوط به هر یک ثبت و آنالیز گردید.

نتایج:

میانگین سنی گروه مورد مطالعه حدود 28,7 سال و نسبت زنان بالای 35 سال به تمام زنان 16,1 % به دست آمد.

بر اساس یافته های مطالعه فوق اگر cut-off تفکیک ریسک بالا برای سندرم داون معادل 1:100 و یا بیشتر قرار دهیم، قدرت تشخیص %69. 4 به دست می یآید (مثبت کاذب .7 1%) و در این کات آف OAPR (Odds of being Affected given a Positive Result) و یا شانس ابتلا به بیماری در صورت داشتن یک جواب مثبت غربالگری معادل 1:16 خواهد بود (یعنی از هر 16 نفری که برای کارهای تشخیصی ارجاع داده میشوند، یک نفر مبتلا به سندرم داون جدا می شود).

اگر این کات آف را 1:1500 در نظر بگیریم، موارد مثبت کاذب به 12 % می رسد در حالی که حدود 10 درصد به قدرت تشخیص اضافه شده و OAPR هم به 1:87 می رسد. 

بحث و نتیجه گیری:

با در نظر گرفتن cut-off مساوی و  یا بیشتر از 1:250، 3.3% بیماران در این گروه قرار گرفته و در 259 مورد از 304 مورد کل سندرم داون تشخیص داده شد (قدرت تشخیص = 85.2%) و بیمارانی که ریسکشان بین 1:251 تا 1:1500 قرار گرفت (که در پروتکل قبلی ملی ایران به عنوان گروه با خطر بینابین برای اختلالات آنوپلوئیدی محسوب می شدند)، به 19326 نفر (معادل 9.8% مثبت کاذب) باید انجام کارهای بیشتر تحمیل می شد تا 24 مورد سندرم داون در آن ها تشخیص داده شود که این امر منجر به افزایش 7.9% در میزان قدرت تشخیص می شودو بعبارتی به طور کلی باید به 87 نفر کارهای بیشتری توصیه نمود تا یک مورد سندرم داون تشخیص داده شود.

برای دسترسی به اصل مقاله بر روی عکس ذیل کلیک نمائید: