شمارش زیر مجموعه لنفوسیت ها

انواع لنفوسیت ها

1- لنفوسیت B (به علت اینکه اولین بار در تخمدان جوجه که Bursa نامیده می‌شود مشاهده شده‌اند) دوره تمایز خود را در محل تولید یعنی همان مغز استخوان می گذارنند. این لنفوسیت‌ها بیشتر در تولید پادتن و ایمنی هومرال نقش دارند.

کارکرد اصلی لنفوسیت‌های بی تولید پادتن علیه آنتی‌ژنها، ایفای نقش به عنوان سلول‌های ارائه دهنده  آنتی‌ژن(ای پی سی)، و در نهایت تکامل یافتن به سلول‌های بی خاطره پس از فعال شدن توسط برهم‌کنش‌های آنتی‌ژنی است. سلول‌های خاطره در برخورد مجدد با همان آنتی‌ژن پادتن بیشتری را در مدت زمان کوتاه‌تری تولید می‌کنند.
2-  لنفوسیتهای T که پس از تولید در مغز استخوان وارد تیموس شده و آنجا تمایز می‌یابند و خود چهار نوع هستند که عبارتند از: 

1.لنفوسیت تی سیتوتوکسیک،

 2. لنفوسیت تی یاری دهنده، 

 3. لنفوسیت تی خاطره

 4. و لنفوسیت تی سرکوبگر انواع لنفوسیت‌های تی هستند. 

 لنفوسیتهای T در ایمنی سلولی و ایمنی تطبیقی سیتوتوکسیک موثرند.

 این سلولها با تولید پروتئین خاص به نام پرفورین منافذی در این سلول‌ها به وجود می‌آورند و موجب مرگ آن‌ها می‌شوند. 

3- سلولهای کشنده طبیعی (NK cells) در ایمنی سلولی و ایمنی ذاتی دخیل هستند.

سلولهای کشنده طبیعی با واسطه سیتوتوکسیسیتی می‌توانند اهداف خود را بدون وجود آنتی‌ژنهای سازگاری نسجی (MHC = Major histocompatibility complex) شناسایی کنند. 

سلول‌های کشنده طبیعی اولین خط دفاعی در از بین بردن سلول‌های سرطانی و سلول‌های آلوده به ویروس می‌باشند. 
کاهش فعالیت این سلول‌ها می‌تواند با بروز، استقرار و گسترش بسیاری از سرطانها، عفونتهای ویروسی، سندرمهای نقص ایمنی و بیماریهای خودایمنی همراه باشد. 
سلول‌هایNK، رده‌ای از سلول‌های مرتبط با لنفوسیت‌ها هستند که سلول‌های آلوده را شناسایی می‌کنند و با کشتن مستقیم این سلول‌ها یا ترشح سایتوکاین‌های التهابی، پاسخ می‌دهند. 
سلول‌های NK، شامل ۵ تا ۲۰٪ از سلول‌های تک هسته‌ای خون و طحال می‌باشند. 
اصطلاح کشنده طبیعی، به این معنی می‌باشد که اگر این سلول‌ها را از خون یا طحال جدا کنند، بدون نیاز به فعال‌سازی اضافی، می‌توانند سلول‌های هدف مختلف را بکشند و نیازی به وجود خاطره نمی‌باشد.
شناسایی زیرمجموعه های سلول های B و T به ما برای رسیدن به تشخیص افتراقی کمک می کند و شواهدی برای تشخیص نقص ایمنی ترکیبی سلولی و همورال و یا به تنهایی را نمایان می سازد. هر دو سلول T و B می توانند شناسایی و برچسب گذاری شوند.
از جریان سیاتومتری و آنتی بادی منوکلونال فلورسنت استفاده میشود. 
برای شمارش سلول T از آنتی بادی منوکلونال Pan-T یا آنتی CD3 استفاده می شود. نشانگر CD4 به عنوان شناسایی سلول های T-helper استفاده می شود.
سلول های B را می توان با استفاده از منوکلونال آنتی بادی ها بر روی نشانگرهای سطح سلول  CD19 یا CD20 شناسایی کرد. 
سلول های کشنده طبیعی (NK)  را می توان با استفاده از مونوکلونال آنتی باد یها در برابر CD16 و CD56 شناسایی کرد.
با استفاده از جریان سیاتومتری، شدت فلورسانس مربوط به سلول برچسب گذاری شده برای هر آنتی بادی خاص می توان درصد زیرگرو ههای لنفوسیتی را برآورد کرد.
محدوده های نرمال برای هر دسته سلولی وجود دارد که 95 درصد افراد جامعه را پوشش می دهد.
محدوده نرمال جداگانه برای سنین پایین و کودکان باید استفاده شود، چون نوزادان و کودکان به طور کلی تعداد مطلق زیرمجموعه های T-cell و درصد CD4 بالاتری دارند.
عوامل غیر ایمنی مانند سن، جنس و سطوح هورمونهای آدرنوکورتیکوئید بر جمعیت لنفوسیتها و زیرمجموعه آن ها تأثیر می گذارد، بنابراین تفسیر لنفوسیت و فنوتایپینگ آن ها باید با شرایط بالینی هماهنگ شود.
به عنوان مثال، لنفوپنی متوسط و گذرا با غالب بودن تعداد سلول های T و سلول های NK ممکن است در بیماران بستری در بخش مراقبت های ویژه دیده شود. HIV سبب کاهش پیشرفت سلول های CD4 T می شود.