آغاز غربالگری 58 اختلال متابولیک نوزادان در ایران (قسمت بیستم – تیروزینمیا)

در ادامه مباحث قبلی به بررسی یکی از اختلالات دیگری که در این تست مورد غربالگری قرار می گیرد، یعنی افزایش سطح تیروزین خون می پردازیم.

تیروزینمی چیست ؟

بیماری تیروزینمی (Tyrosinemia) یک ناهنجاری متابولیک مادرزادی است که در آن بدن نمی‌تواند به نحو مؤثر ی اسید آمینه تیروزین را تجزیه نماید. تیروزین از طریق مواد غذایی وارد بدن می شود یا در داخل بدن از فنیل آلانین ساخته می شود. تیروزین برای سنتز پروتئین و به عنوان پیش ساز برای ساخته شدن دوپامین، نوراپی نفرین، اپی نفرین، ملانین و تیروکسین به کار می رود. نشانه‌های این بیماری شامل اختلالات کبد و کلیه و نیز عقب ماندگی ذهنی بوده و در صورت عدم درمان، می‌تواند موجب مرگ بیمار گردد. بیشتر انواع تیروزینمی باعث هایپرتیروزینمی (افزایش سطح تیروزین در خون) می‌شوند.
هایپر تیروزینمی اکتسابی ممکن است در بیماریهای هپاتوسلولار بسیار شدید (نارسایی کبد)، کمبود ویتامین C و هایپرتیروئیدیسم دیده شود. هایپرتیروزینمی در نوزادان نارس در صورت نمونه گیری خیلی سریع بعد از تغذیه، دیده می شود.

انواع تیروزینمی

تیروزینمی دارای سه نوع مختلف است که هر یک دارای نشانه‌های خاص خود می‌باشد:

- تیروزینمی نوع I: نوع کبدی کلیوی (Hepatorenal form)، که ناشی از نقص در آنزیم فوماریل استو استات هیدرولاز می باشد.

- تیروزینمی نوع II: نوع چشمی پوستی که سندرم ریچنر-هانهارت (Richner-Hanhart syndrome) نیز خوانده می‌شود، نوعی ناهنجاری مادرزادی متابولیسم و ناشی از نقص در آنزیم تیروزین آمینو ترانسفراز (در سیتوزول) می باشد.

- تیروزینمی نوع III: نوعی ناهنجاری متابولیک نادر است که به دنبال نقص در آنزیم ۴- هیدروکسی فنیل پیروات دی اکسیژناز ایجاد می شود. این آنزیم که به طور عمده در کبد (و به میزان کمتری در کلیه) یافت می‌شود، یکی از آنزیم‌های مورد نیاز برای تجزیه تیروزین است (این آنزیم یکی از فرآورده های جانبی تیروزین به نام ۴-هیدروکسی فنیل پیروات را به اسید هموجنتیسیک تبدیل می‌کند). از ویژگی‌های مشخص تیروزینمی نوع سه می‌توان به عقب ماندگی ذهنی، تشنج و دوره‌های از دست دادن دوره ای تعادل (آتاکسی متناوب) اشاره کرد.

متابولیسم:

1- ابتدا تیروزین در کبد تحت اثر آنزیم تیروزین آمینوترانسفراز (یا تیروزین ترانس آمیناز) به 4-هیدروکسی فنیل پیرووات تبدیل می شود (نقص در این آنزیم منجر به تیروزینمی تیپ II می گردد).

2- سپس 4-هیدروکسی فنیل پیرووات تحت تاثیر 4-هیدروکسی فنیل پیرووات دی اکسیژناز (p-hydroxy phenylpyrovate dioxigenase) به homogentsate تبدیل می شود (نقص در این آنزیم منجر به تیروزینمی تیپ III می گردد).

3- آنگاه Homogentsate تحت تاثیر homogentsate oxidase به 4-maleylacetoacetate تبدیل می شود (نقص در این آنزیم منجر به ایجاد بیماری alcaptonuria می گردد).

4- در ادامه 4-maleylacetoacetate تحت تاثیر 4-maleylacetoacetate isomerase به 4-fumarylacetoacetate می شود.

5- و نهایتاً 4-fumarylacetoacetate تحت تاثیر 4-fumarylacetoacetate acetase به فومارات و استواستات تبدیل می شود (نقص در این آنزیم منجر به تیروزینمی تیپ I می گردد).

نقش توارث در بیماری تیروزینمی

این نقص معمولاً از الگوی وراثتی اتوزومال مغلوب پیروی می‌كند. در این الگو بیماران مبتلا باید دو كپی (= نسخه) از ژن جهش یافته داشته باشند تا علائم بیماری در آنها بروز کند. افرادی كه دارای یك ژن معیوب هستند، ناقل خوانده می‌شوند و علائم بیماری را نشان نمی‌دهند، اما می‌توانند ژن معیوب را به فرزندان خود منتقل كنند. وقتی هر دو والد ناقل باشند، 25% احتمال تولد کودک سالم، 50% احتمال تولد کودک ناقل و 25% احتمال تولد کودک مبتلا به تیروزینمی در هر بارداری برای آنها وجود دارد.

شیوع تیروزینمی

شیوع تیروزینمی تیپ I در اسکاندیناوی یک مورد در هر صد هزار تولد زنده و در شمال شرقی ایالت کبک کانادا (کانادایی های فرانسوی تبار) 1.46 مورد در هر هزار تولد زنده است. این بیماری در تمامی نژادهای قومی موجود در سرتاسر جهان مشاهده شده است (اصطلاحا یک بیماری Panethnic است). با این حال پیش بینی می شود، شیوع آن در کشورهایی که ازدواجهای فامیلی رواج بیشتری دارد (مثل ایران) بیشتر باشد ( تیروزینمی تیپ II در ایتالیا شایع است).

علائم بالینی تیروزینمی

تیروزینمی تیپ I

آسیب ارگانی در اثر تجمع متابولیت های حاصل از شکسته شدن تیروزین بخصوص سوکسینیل استن ایجاد می شود. علایم این بیماری در افراد مختلف، متفاوت است. بیماری تیروزینمی نوع 1 به دو شکل حاد و مزمن دیده می شود. فرم متداول آن در نوزادان شیوع بیشتری دارد و نوع دیگر آن در کودکان و بزرگسالان بیشتر مشاهده می شود.

تیروزینمی نوع 1 در نوزادان (فرم حاد)
کودکان مبتلا به این اختلال، در صورت عدم درمان، شیرخواران مبتلا در بدو تولد نرمال هستند اولین علایم بیماری را در چند ماه اول زندگی خود (6-2 ماهگی) نشان می دهند. این بیماران بندرت قبل از یک ماهگی ویا بعد از سال اول زندگی علامت دار می شوند. هرچه تظاهر بیماری زودتر باشد پیش آگهی بیمار بدتر می باشد. تعدادی از این علایم عبارتند از:

اسهال و مدفوع خونی
کاهش قند خون
ضعف و خواب آلودگی مفرط
استفراغ
زودرنجی، حساسیت و تحریک پذیری
عدم وزن گیری مناسب
استشمام بویی شبیه بوی کلم پخته در پوست و ادرار کودک (بعلت افزایش متابولیت های متیونین)
مشکلات کبدی در این بیماران متداول بوده و بصورت یک بحران حاد کبدی در شروع بیماری دیده می شود، بطوریکه می تواند باعث عوارض زیر شود:

بزرگی کبد
نارسایی عملکرد کبدی (بالا رفتن سطح سرمی ترانس آمینازها)
زردی پوست
خون ریزی و کبودی
ورم پاها و شکم
همچنین مشکلات کلیوی نیز در این بیماران متداول بوده و می تواند باعث عوارض زیر گردد:

آسیب توبولی کلیه به صورت سندرم فانکونی،
اسیدوز متابولیک با آنیون گپ نرمال
هیپرفسفاتوری و هیپوفسفاتمی،
راشتیسم مقاوم به درمان
بزرگی کلیه
نفروکلسینوز
نرمی استخوان
اگر درمان سریع و مناسب در این بیماران انجام نشود، اغلب کودکان مبتلا، به علت مشکلات کبدی و کلیوی می میرند.

در تعدادی از کودکان علایم زیر مشاهده می شود:

درد و ضعف (به خصوص در ناحیه پاها)
تاخیر در راه رفتن
مشکلات تنفسی
تپش قلب
تشنج
وضعیت هیپر اکستانسیون شدید سر و تنه،
کوما (که گاهی منجر به مرگ بیمار می شود)


تیروزینمی نوع I در کودکان (فرم مزمن):
کودکانی که مبتلا به فرم مزمن این بیماری هستند، معمولاً اولین علایم را بعد از دو ماهگی نشان می دهند. اولین نشانه های بیماری عبارتند از: عدم وزن گیری مناسب، بوی خاصی شبیه بوی کلم پخته، اسهال و استفراغ متناوب، کاهش قند خون. با گذشت زمان، مشکلات کلیوی، کبدی و عصبی نیز در این افراد مشاهده می شود. این کودکان هوش نرمالی دارند.

کبد: در صورت عدم درمان، برخی بیماریهای کبدی (نظیر بزرگی کبد و سیروز کبدی) ایجاد می شود که می توانند منجر به نارسایی کبد گردند. در کودکان درمان نشده، نارسایی یا سرطان کبد تا قبل از سن 10 سالگی مشاهده می شود. اگر درمان سریعا آغاز شود می تواند از ایجاد نارسایی کبد در بسیاری از کودکان جلوگیری کند.

کلیه ها: در کودکان درمان نشده، مشکلات حاد کلیوی (بخصوص آسیب توبولی کلیه به صورت سندرم فانکونی) دیده می شود. هنگامی که کلیه ها به طور طبیعی فعالیت نمی کنند دوره هایی از استفراغ، ضعف و تب در بیمار ایجاد می شود. نرمی استخوان در کودکانی که مشکلات کلیوی دارند نیز شایع است. اگر درمان سریعا آغاز شود می تواند از ایجاد مشکلات کلیوی در بسیاری از کودکان جلوگیری کند.

بحرانهای عصبی: تعدادی از کودکان از ضعف، درد و یا بی حسی دستها و پاها و دیگر اندامها (بصورت گزگز و مورمور شدن) رنج می برند. مشکلات تنفسی و تپش قلب نیز در گروهی از این بیماران مشاهده می شود. تعدادی از کودکان دچار تشنج می شوند که ممکن است باعث ایجاد کوما در آنها گردد. اگر درمان سریعا آغاز شود، می تواند از ایجاد بحرانهای عصبی در بسیاری از این کودکان جلوگیری کند.

دیگر علایم: در برخی از بیماران ضعف عضلانی که ممکن است به سمت فلج پیش رود، بزرگی طحال، واریس مری و خونریزی از آن، هیپرتروفی جزایر لوزالمعده (که بدون علامت است)، مشکلات قلبی (بصورت افزایش ضربان قلب) و افزایش فشار خون نیز مشاهده می شود.

تیروزینمی تیپ II:

زمان تولد: طبیعی

دوره نوزادی، شیرخوارگی و یا بزرگسالی:

تظاهرات چشمی: اشک ریزش، ترس از نور، درد چشمها یا سابقه قرمزی آنها، خراش، زخم و یا پلاک در قرنیه و کدورت قرنیه است که به آن Kerititis می گویند که ناشی از رسوب کریستالهای تیروزین در قرنیه است. تظاهرات چشمی زودتر از تظاهرات پوستی اتفاق می افتد و برخلاف ضایعات هرپسی دو طرفه است.

تظاهرات پوستی: کراتوزهای دردناک در نواحی تحت فشار کف دست و پاها (Palmoplantar hyperkeratosis)، ضایعات در نزدیک نوک انگشتان و در زیر ناخنها بصورت پاپول یا پلاک با حاشیه نامنظم ولی مشخص بوده که بصورت تو خالی و یا زخمی شونده و بدون خارش اما دردناک هستند و به صورت نواحی هیپرکراتوتیک بر روی زانو، آرنج، قوزک پا و یا زبان نیز دیده می شوند.

عوارض دیگر: بیش فعالی، تکامل غیرطبیعی در تکلم، ناتوانی یادگیری، خود آزاری و در نیمی از موارد عقب ماندگی ذهنی خفیف رخ می دهد.

در تیروزینمی تیپ III علائم بالینی نامعلوم است و ضایعات پوستی ندارد. تاخیر تکامل، تشنج، آتاکسی متناوب و رفتارهای خود تخریبی گزارش شده است.


غربالگری بیماریهای متابولیک

طی غربالگری بیماریهای متابولیک در نوزادان 2 تا 7 روزه با استفاده از تست MS/MS مارکرهای مربوط به آسیل کارنیتن ها اندازه گیری می شود (از جمله مارکرهایی که طی این غربالگری اندازه گیری می شوند می توان از تیروزین نام برد)، که بعنوان مارکرهای اولیه غربالگری تیروزینمیا تیپ II و III محسوب می گردند.
در بعضی از پروتکل ها سطح سوکسینیل استن هم اندازه گیری می شود که به عنوان مارکر اولیه در تیروزینمیا تیپ I استفاده می شود و حساسیت و اختصاصیت بالاتری از تیروزین دارد.
در صورتی که درغربالگری نتیجه تست فوق بالاتر از حد نرمال باشد، باید تست MS/MS یك تا دو روز بعد با خونگیری مجدد تکرار شود. بدیهی است در صورت وجود مشکل آنزیمی، میزان این مارکرها در نمونه دوم افزایش بیشتری پیدا خواهند کرد.
مارکرهای ثانویه: بعد از تائید افزایش مارکرهای اولیه طی دو مرحله نمونه گیری فوق، تغییرات مارکرهای ثانویه طی دو مرحله نمونه گیری نیز با محاسبه نسبت های زیر چک می شود:
افزایش تیروزین و نسبت تیروزین به سیترولین در تیروزینمیا تیپ I.

افزایش نسبت تیروزین به سیترولین در تیروزینمیا تیپ II و III.

در صورت مشاهده افزایش نسبت های فوق و وجود این تغییرات در مارکرهای ثانویه، جواب فرد به عنوان یک جواب "خارج از محدوده نرمال" تلقی و به صورت "مشکوک" از نظر تیروزینمی گزارش شده و انجام تست های تائیدی یا تشخیصی برای تائید تشخیص بیماری توصیه می گردد.

تست های تشخیصی تیروزینمی

تشخیص تیروزینمی تیپ I:

- بررسی اسیدهای آلی ادرار: افزایش سوکسینیل استون بالا (که جنبه تشخیصی داشته و گاهی می‌تواند طبیعی باشد)، افزایش مشتقات ۴-هیدروکسی فنیل این ماده نظیر 4-Hydroxyphenylacetate، 4-Hydroxyphenyllactate، 4-Hydroxyphenylpyrovate،

- اسیدهای آمینه پلاسما: افزایش یا طبیعی بودن تیروزین، افزایش متیونین،

- پورفیرینهای ادرار: افزایش دلتا آمینو لوولینیک اسید (بدلیل مهار فعالیت آنزیم دلتا آمینو لوولینیک هیدراتاز توسط سوکسینیل استن)،

- آلفا فتوپروتئین سرم: طبیعی یا بالا،

- هیپرفسفاتوری و هیپوفسفاتمی،

- آزمون‌های کبدی: غیر طبیعی ولی سطح بیلی روبین معمولأ نرمال است و فقط در نارسایی کبد بالا می رود،

- کاهش سطح فاکتورهای انعقادی تولید شده در کبد،

- سایر آزمونها: کاهش گلوکز خون،افزایش زمان پروترومبین و زمان نسبی ترومبوپلاستین، آمینواسیدوری ژنرالیزه (=عمومی)،

- تست های مولکولی: بررسی موتاسیون ژن FAH


تشخیص تیروزینمی تیپ II:

- بررسی اسیدهای آلی ادرار: افزایش ترکیباتی نظیر 4-Hydroxyphenylacetate، 4-Hydroxyphenyllactate، 4-Hydroxyphenylpyrovate (علی رغم بلاک آنزیمی)، لاکتات و استات بالاست. این فرضیه وجود دارد که در هنگام تیروزین بالا ترانس آمینازهای دیگر فعال می شوند و 4-هیدروکسی فنیل پیرووات در سایر ارگانل های داخل سلولی مثل میتوکندری تولید می شود،

- آزمونهای عملکرد کبد و کلیه: نرمال است (برخلاف تیروزینمیای تیپ I)،

- اسیدهای آمینه پلاسما: افزایش شدید تیروزین،

- آمینواسیدهای ادرار: افزایش تیروزین،

- آمینواسیدهای مایع مغزی نخاعی: افزایش تیروزین،

تشخیص تیروزینمی تیپ III:

- افزایش متوسط و دائم تیروزین در اندازه گیری اسیدهای آمینه به روش HPLC،

- بررسی فعالیت آنزیم 4-هیدروکسی فنیل پیروات دی اکسیژناز (HpPD) در نمونه بیوپس کبد،

- بررسی مولکولی موتاسیون آنزیم 4-هیدروکسی فنیل پیروات دی اکسیژناز (HPD).


تشخیص تیروزینمی قبل از تولد 

در مورد تیپ I تشخیص بر مبنای بررسی آنزیم در آمنیوسیتهای کشت داده شده و یا بررسی مواد حاصل از نمونه گیری از پرزهای جفتی (= کوریونی) و یا اندازه‌گیری غلظت سوکسینیل استون در مایع آمنیوتیک صورت می‌گیرد. اگر موتاسیون خانوادگی مشخص شده باشد با آنالیز DNA در آمنیوسیت ها یا پرزهای کوریونی امکان پذیر می باشد. در مورد تیپ II و III تشخیص قبل از تولد وجود ندارد.

درمان تیروزینمی

برای تیروزینمی تیپ I داروی نیتیزینون (Nitisinone) که در واقع همان ۲- نیترو ۴- تری فلورومتیل بنزوئیل ۳-۱ سیکلو هگزان دیول می‌باشد به میزان ۱ تا ۲ میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بیمار، دو بار در روز تجویز می شود (این ماده مهار کننده ۴ هیدروکسی فنیل پیرووات دی اکسیژناز بوده و باعث توقف تجمع متابولیتهای سمی و بالا رفتن تیروزین می‌شود).

رعایت رژیم غذایی با محدودیت فنیل آلانین و تیروزین در هنگام مصرف این دارو ضروری است. در صورت بروز نارسایی کبد یا کارسینوم سلول کبدی پیوند کبد ضرورت می یابد.

سالها قبل که استفاده از داروی nitisinone متداول نبود، پیوند کبد یک روش درمانی مناسب برای بیماران مبتلا به تیروزینمی نوع I محسوب می شد. اکنون این دارو از بروز بسیاری از مشکلات کبدی در مبتلایان به این بیماری، جلوگیری می کند. برای بررسی اینکه آیا این دارو توانایی جلوگیری از سرطانهای کبدی را دارد یاخیر، به زمان بیشتری نیاز است. در بسیاری از بیماران داروی nitisinone، مشکلات کبدی را به تاخیر می اندازد و امید می رود که بتواند جایگزین پیوند کبد در این بیماران شود.

بیشترین تاثیر این دارو در بیمارانی وجود دارد که توسط غربالگری نوزادی تشخیص داده می شوند و قبل از اینکه علائم شروع شود درمان آغاز می شود. در تمامی سنین نیتیزینون باعث کاهش نیاز به پیوند کبد، کاهش حملات ناشی از نارسایی کبد و دردهای نورولوژیک می شود.

پیوند کبد، هنوز هم به عنوان راه حلی در جلوگیری از سرطان کبد مدنظر قرار می گیرد، بعلاوه کودکانی که اکنون علایم سرطان کبد یا نارسایی کبد را دارند نیز بکار می رود. این دارو برخی از آسیب های کبدی که قبل از درمان اتفاق افتاده است قابل برگشت نیستند.

جهت پیشگیری از نرمی و یا پوکی استخوان تجویز ویتامین D3 ضروری است.

رژیم غذایی تیروزین و فنیل آلانین کم
این رژیم، شامل مواد غذایی با سطح پایینی از فنیل آلانین و تیروزین می باشد. به عبارت دیگر کودک شما باید از شیر گاو، شیر خشکهای معمولی، گوشت، تخم مرغ و پنیر پرهیز کند. همچنین آرد معمولی، باقلا خشک شده و مغزها ( گردو و بادام و غیره) نیز دارای فنیل آلانین و تیروزین هستند و باید شدیداً محدود شوند. میوه ها و سبزیجات اغلب فنیل آلانین و تیروزین کمی دارند و در مقادیر تعیین شده، می توانند مورد استفاده قرار گیرند. همچنین مواد غذایی طبی خاصی وجود دارند که مناسب افراد مبتلا به تیروزینمی نوع I می باشند همانند: آرد های مخصوص، پوره های مخصوص، نان و برخی از ماکارونی ها. پزشکان و متخصصین تغذیه رژیم غذایی مناسب کودک شما را به مرور زمان طراحی خواهند کرد. برنامه غذایی کودک شما به چندین پارامتر وابسته است همانند: سن، وزن، حال عمومی و روند درمان کودک.

توجه شود این رژیم غذایی می تواند پیشرفت بیماری را آهسته کند ولی پیشرفت آنرا متوقف کند.

درمان در تیروزینمی تیپ II، شامل رژیم غذایی با محدودیت تیروزین و فنیل آلانین است. در زنان مبتلا کنترل رژیمی در طی حاملگی ضروری می‌باشد، زیرا عقب ماندگی ذهنی، کوچکی چشم و تشنج در کودکان مادران درمان نشده گزارش گردیده است.

درمان در تیروزینمی تیپ III هم شامل رژیم غذایی با محدودیت فنیل آلانین و تیروزین می‌باشد. همچنین درمان با ویتامین C بعنوان کوفاکتور 4-هیدروکسی فنیل پیروات دی اکسیژناز در نظر گرفته می شود.

تیروزینمیای گذرای نوزادی

در گروه کوچکی از شیرخواران تازه متولد شده ممکن است تیروزین بطور گذرا در 2-1 هفته اول زندگی بالا برود. بیشتر این نوزادان ناقص بوده و رژیم غذایی پرپروتئین دریافت می کنند. بعلت تاخیر در تکامل آنزیم 4-هیدروکسی فنیل پیروات دی اکسیژناز می باشد. شکایت اصلی این نوزادان بی حالی، ضعف درشیر خوردن و کاهش حرکات می باشد. بطور همزمان فنیل آلانین و تیروزین بالا داشته و سطح ادراری 4-هیدروکسی فنیل پیرویک اسید و متابولیت های آن در ادرار دیده می شود. معمولأ خود به خود درمان می شود و با کاهش پروتئین رژیم غذایی به کمتر از 2 گرم در هر کیلو وزن بدن به همراه تجویز ویتامین C توصیه می شود.


پیش آگهی تیروزینمی

در تیروزینمی تیپ I پیش آگهی با تجویز نیتیسیتون خوب است، اما در تیپ II امکان بروز عقب ماندگی ذهنی علی‌رغم درمان وجود دارد.

اغلب کودکان مبتلا به تیپ I بیماری که بعد از تولد سریعاً تحت درمان قرار گرفته اند، اکنون فاقد مشکلات حاد کبدی، کلیوی و عصبی می باشند. کودکان درمان شده، اغلب سطح هوشی و رشد نرمالی خواهند داشت. کودکانی که تا چند هفته بعد از تولد، تحت درمان قرار نگرفته اند، ممکن است مشکلات کبدی و کلیوی و عصبی داشته باشند. نرمی استخوان و تاخیر در رشد و نمو نیز ممکن است در این بیماران وجود داشته باشد. آثار تاخیر درمان در افراد مختلف، متفاوت است.

آیا امکان دارد که، دیگر اعضای خانواده مبتلا به تیروزینمی نوع I و یا ناقل آن باشند؟
امکان اینکه خواهر و برادران بزرگتر کودک مبتلا، که به طور طبیعی رشد کرده و به نظر سالم می رسند، به این بیماری مبتلا باشند کم است. با این وجود، جستجوی بیماری در دیگر اعضای خانواده بسیار مفید خواهد بود، زیرا از بسیاری از مشکلات جسمی پیشگیری خواهد کرد. از مشاور ژنتیک و یا پزشک متخصص سوال کنید که آیا دیگر اعضای خانواده باید آزمایشهای تشخیصی را انجام دهند یا خیر. برادران و خواهران دیگر بیمار که تیروزینمی نوع I ندارند ممکن است همانند والدین خود ناقل باشند. در ناقلین هیچ اختلالی مشاهده نمی شود. تستهای تشخیص ناقلین به جز در موارد خاص فقط در افراد بالای 18 سال قابل انجام است. برادران و خواهران هریک از والدین نیز 50% احتمال دارد که ناقل این بیماری باشند. اطلاع از ناقل بودن از این جهت اهمیت دارد که آنها نیز ممکن است بچه های مبتلا به این بیماری داشته باشند. اگر نتیجه آزمایش DNA برای تشخیص ناقلین، قانع کننده نبود، متدهای دیگری نیز وجود دارند که می توانند ناقلین را شناسایی کنند. هنگامی که هر دو والد می دانند که ناقل بیماری هستند و یا زمانی که یک کودک مبتلا به بیماری در خانواده وجود دارد، دیگر کودکانی که در این خانواده ها متولد می شوند باید علاوه بر آزمایشهای غربالگری تحت آزمایشهای دقیقتر، برای تشخیص تیروزینمی نوع 1 قرار گیرند.

نحوه پیگیری بیماران متابولیک بعد از تشخیص:

باید به والدین این گونه بیماران آموزش داده شود که نیاز به درمان مادام العمر بوده و رعایت نکات تغذیه ای (رژیم حاوی شیر خشک های مخصوص فاقد فنیل آلانین و تیروزین) در این بیماران برای برخورداری از یک روند رشد، سلامت و تکامل طبیعی اجباری می باشد.
این بیماران باید توسط یک متخصص بیماریهای متابولیک تحت مراقبت منظم قرار گیرند.
پیگیری درازمدت بیماری باید به والدین توصیه شود تا وضعیت نوزاد همیشه در حالت سالم قرار گیرد. مشورت با گروهی از مشاورین شامل متخصص اطفال، ژنتیک و تغذیه نیز باید صورت بگیرد و والدین باید بدانند که کوچکترین تخطی از رژیم غذایی می تواند مرگ فرزندشان را به همراه داشته باشد.
کودک شما به انجام تستهای مکرر خون و ادرار به منظور کنترل سطح اسیدهای آمینه، سوکسینیل استون، nitisinone، و کنترل عملکرد کبد و کلیه نیاز خواهد داشت. نتیجه این تستهای آزمایشگاهی رژیم غذایی و داروهای کودک شما را تعیین خواهند کرد.
برخی متخصصین، به بیماران خود پیشنهاد می کنند که سالی یک بار سی تی اسکن و MRI (به منظور کنترل فعالیت کبد انجام دهند).
مشاوره ژنتیک برای تشخیص مولکولی بیماری و تعیین ریسک ابتلاء فرزند بعدی (در صورت داشتن تصمیم به بارداری در آینده) توصیه می شود.
در هر کودکی که دچار التهاب قرنیه می‌شود، غلظت تیروزین خون نیز باید اندازه‌گیری شود.